Kot burmilla to wyjątkowa rasa, która łączy w sobie elegancję persa szynszylowego z temperamentem kota burmańskiego. Te średniej wielkości koty wyróżniają się charakterystycznym srebrzystym umaszczeniem i niezwykłymi, zielonymi oczami. Burmilla to kot idealny zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i osób mieszkających samotnie, ze względu na zrównoważony charakter i przyjazne usposobienie.
Pochodzenie i historia rasy burmilla
Historia kota burmilla rozpoczęła się w 1981 roku w Wielkiej Brytanii, za sprawą przypadkowego skrzyżowania. Baronessa Miranda von Kirchberg była właścicielką liliowej kotki burmańskiej o imieniu Faberge, która nieoczekiwanie spotkała się z persem szynszylowym – Jemari Sanquist. Nowe kocięta wyróżniały się nie tylko wyjątkowym wyglądem, łączącym cechy obu ras, ale także łagodnym i przyjaznym charakterem. Wkrótce koty burmilla zyskały popularność wśród miłośników zwierząt na całym świecie, ciesząc się uznaniem zarówno za urodę, jak i temperament. To nietypowe połączenie dało początek nowej rasie.
Rozwój rasy w Wielkiej Brytanii przebiegał pod czujnym okiem hodowców, którzy dostrzegli potencjał w tym nieplanowanym skrzyżowaniu. Pierwsze mioty charakteryzowały się wyjątkową urodą i zrównoważonym temperamentem, podobnie jak u kota burmskiego, co zachęciło hodowców do dalszej pracy nad rasą.
Uznanie przez organizacje felinologiczne było procesem stopniowym. GCCF (Governing Council of the Cat Fancy) jako pierwsza organizacja uznała burmillę w 1983 roku. Wiele hodowli na całym świecie przyczyniło się do popularyzacji tej rasy, dbając o zachowanie jej unikalnych cech i zdrowia. Dzięki temu burmilla zyskała dużą popularność zarówno wśród miłośników kotów, jak i wystawców. Następnie rasa została zaakceptowana przez FIFe w 1994 roku. Obecnie burmilla jest uznawana przez wszystkie główne organizacje felinologiczne na świecie.
Wygląd i charakterystyczne cechy burmilli
Budowa ciała i rozmiary burmilli plasują tę rasę w kategorii kotów średniej wielkości. Dorosłe osobniki ważą zazwyczaj od 3 do 6 kg, przy czym samce są nieco większe od samic. Koty te charakteryzują się umięśnionym, ale eleganckim ciałem o harmonijnych proporcjach, przypominającym nieco kota brytyjskiego krótkowłosego.
Umaszczenie i dopuszczalne kolory stanowią jedną z najbardziej charakterystycznych cech rasy. Podstawowym kolorem jest srebrzysty, z ciemniejszym cieniowaniem. Występują w następujących odmianach:
- czarna
- czekoladowa
- liliowa
- niebieska
- kremowa
- ruda
Kształt głowy i charakterystyczna maska to kolejne wyróżniające cechy burmilli. Głowa ma kształt klina z zaokrąglonymi konturami. Charakterystyczna maska na pyszczku tworzy literę „M”, a nos jest obramowany ciemniejszym kolorem, co przypomina nieco kota egipskiego mau.
Najbardziej przyciągającą uwagę cechą burmilli są jej oczy. Są one duże, wyraziste i zawsze występują w różnych odcieniach zieleni, od jasnego aż po intensywny szmaragdowy kolor. Ich kształt ma orientalny charakter, z subtelnym, skośnym układem.
Rodzaje sierści występują w dwóch wariantach: krótkiej i półdługiej. Krótkowłose burmille mają jedwabistą, przylegającą do ciała sierść. Długowłose natomiast posiadają delikatnie rozwianą okrywę włosową, która nie wymaga tak intensywnej pielęgnacji jak u persów.
Charakter i usposobienie kota burmilla
Temperament i zachowanie burmilli to połączenie najlepszych cech ich przodków. Koty tej rasy są znane z zrównoważonego charakteru. Dzięki temu doskonale odnajdują się zarówno w spokojnych, jak i bardziej aktywnych domach. Ponadto, ich towarzyska natura sprawia, że szybko nawiązują bliskie więzi z członkami rodziny. Łączą w sobie żywiołowość kotów burmańskich z łagodnością persów. Są inteligentne i ciekawskie, ale nie naprzykrzają się nadmiernie swoim opiekunom.
Relacje z człowiekiem są dla burmilli niezwykle ważne. Te towarzyskie koty tworzą silną więź ze swoimi opiekunami. Potrafią wyczuć nastrój właściciela i dostosować do niego swoje zachowanie. Chętnie uczestniczą w codziennych czynnościach domowników, nie będąc przy tym nachalnymi.
Stosunek do dzieci i innych zwierząt jest zazwyczaj bardzo pozytywny. Burmille świetnie odnajdują się w rodzinach z dziećmi, wykazując anielską cierpliwość wobec najmłodszych domowników. Dobrze dogadują się również z innymi kotami i przyjaźnie nastawionymi psami.
Poziom aktywności i potrzeby burmilli są umiarkowane. Te koty zachowują żywiołowość młodego kota przez wiele lat, jednak nie są hiperaktywne. Potrzebują codziennej dawki zabawy i interakcji, ale równie chętnie spędzają czas na odpoczynku w towarzystwie właściciela.
Pielęgnacja i zdrowie burmilli
Wymagania pielęgnacyjne burmilli nie są szczególnie wymagające. Krótkowłose osobniki wystarczy szczotkować raz w tygodniu, natomiast koty półdługowłose potrzebują nieco częstszego czesania, najlepiej 2-3 razy w tygodniu. Regularne szczotkowanie zapobiega tworzeniu się kołtunów i pomaga utrzymać sierść w dobrej kondycji.
Najczęstsze problemy zdrowotne w tej rasie są stosunkowo rzadkie. Burmille cieszą się dobrym zdrowiem, jednak mogą być podatne na niektóre schorzenia dziedziczne, takie jak problemy z nerkami czy choroby dziąseł. Regularne kontrole weterynaryjne pozwalają wcześnie wykryć ewentualne problemy.
Żywienie i dieta powinny być dostosowane do wieku i aktywności kota. Burmille nie mają szczególnych wymagań żywieniowych, jednak należy zapewnić im wysokiej jakości karmę, bogatą w proteiny. Ważne jest też stały dostęp do świeżej wody.
Przewidywana długość życia burmilli wynosi średnio 12-16 lat. Przy odpowiedniej opiece i regularnych kontrolach weterynaryjnych, koty te mogą dożyć nawet 20 lat, ciesząc się dobrym zdrowiem i witalnością.
Cena i dostępność kociąt burmilla
Koszt zakupu kociąt burmilla jest stosunkowo wysoki ze względu na rzadkość rasy. Ceny wahają się zazwyczaj od 3000 do 6000 złotych, w zależności od rodowodu, klasy hodowlanej i regionu. Za koty z najlepszych linii hodowlanych trzeba zapłacić nawet więcej.
Hodowle w Polsce są nieliczne, co wpływa na ograniczoną dostępność kociąt. Dzięki temu można mieć pewność, że kocięta pochodzą z odpowiedzialnej hodowli, gdzie zwierzęta są właściwie pielęgnowane i zdrowe. Profesjonalni hodowcy tej rasy znajdują się głównie w większych miastach. Przed zakupem warto sprawdzić, czy hodowla jest zarejestrowana w organizacji felinologicznej i posiada odpowiednie certyfikaty.
Na co zwrócić uwagę przy zakupie? Kluczowe aspekty to: przede wszystkim jakość wykonania oraz funkcjonalność produktu. Warto także sprawdzić opinie innych użytkowników oraz dostępność serwisu gwarancyjnego.
- stan zdrowia kociaka i jego rodziców
- warunki w jakich żyją koty w hodowli
- socjalizacja kociąt
- kompletność dokumentacji
- reputacja hodowcy
Dokumenty i rodowód są niezbędne przy zakupie rasowego kota. Każdy kociak powinien posiadać książeczkę zdrowia z wpisanymi szczepieniami, metrykę urodzenia oraz rodowód potwierdzający jego pochodzenie. Warto również podpisać umowę kupna-sprzedaży, która zabezpieczy interesy obu stron.
